912E 4CYL 1976

Na een onderbreking van zes jaar keerde de 912 in 1976 terug naar Noord-Amerika onder de naam 912E (interne fabrieksaanduiding 923). Het werd gepositioneerd als een instapmodel na de stopzetting van de 914 en in afwachting van de voltooiing van de nieuwe 924, die de 914 zou vervangen. Porsche werd geproduceerd van mei 1975 tot juli 1976 en produceerde in totaal 2.092 exemplaren van de 912E. (de "E" staat voor Einspritzung, of brandstofinjectie), exclusief voor de Amerikaanse markt. Ter vergelijking: voor het modeljaar 1976 werden 10.677 exemplaren van de 911 (waaronder 4.784 voor de VS) gebouwd.

De 912E werd aangedreven door een door Porsche ontworpen 2,0 liter-motor, afgeleid van de VW "Type 4"-motor die oorspronkelijk werd gebruikt in de 1,7-liter VW 411/412. Deze herziene motor had een langere krukas met een slag van 71 mm, nieuwe stanglagers en nieuwe zuigers, wat resulteerde in een grotere cilinderboring tot 94 mm en een vermogen van 90 SAE-pk. Uitgerust met het Bosch L-Jetronic / Air Flow Controlled-systeem, later aangepast voor de 911, had de 912E een brandstoftank van meer dan 20 gallon, haalde 30 mpg en bood een opmerkelijk bereik van 900 mijl.

De 912E deelt hetzelfde chassis als de 911 en levert een rijervaring die doet denken aan zijn krachtigere broer, maar met minder gewicht achter de achteras, waardoor hij minder gevoelig is voor plotseling overstuur. Het was de enige 912-variant met een corrosiebestendig gegalvaniseerd chassis, wat de levensduur ten goede kwam. Het interieur weerspiegelde dat van de 911, hoewel bepaalde componenten optionele extra's waren. Populaire opties waren onder meer 14-inch Fuchs lichtmetalen velgen, elektrisch schuifdak, antislipdifferentieel, elektrische accessoires, koplampsproeiers en airconditioning, deze laatste vaak door de dealer geïnstalleerd. Met zijn beperkte oplage, onderscheidende kenmerken en erfgoed uit de gewaardeerde 911-lijn is de 912E een van de meest gewilde viercilinder Porsches om te verzamelen.